Skip to main content

ჰარდ-როკ კაფე თბილისში

პირველი „ჰარდ-როკ კაფე“ ლონდონში 1971 წელს გაიხსნა და ცნობილი როკ-შემსრულებლების ნაქონი ნივთების გამოფენებითა და მხიარული პერსონალით სახელგანთქმულ სასადილოს, მას მერე 60-ამდე ქვეყანაში 200-ზე მეტი ფილიალი აქვს. შარშან ჩვენც გვეღირსა ჩვენი წილი ბედნიერება და თბილისში პირველი „ჰარდ-როკ კაფე“ გაიხსნა.
260 სტუმარზე გათვლილი ართბილისური, კარგი და ხარისხიანი მომსახურება. 1300 კვადრატულ მეტრზე და ორ სართულზე გაშლილი სასიამოვნო გარემო. სტერილური სისუფთავე. ცოცხალი მუსიკა - ხშირად ვაკის რაიონის მაჟორიტარი დეპუტატის შესრულებით. აბა, სხვაგან სად გიმღერებთ ქვეყნის პარლამენტარი? აწყობილ ქვეყნებში სიმღერისთვის სად ცალიათ ხალხის რჩეულებს, საქმე აქვთ საკეთებელი. ჟან-პოლ გოტიეს ოქროს ხელებით შექმნილი მადონას ბიუსტიე, მაიკლ ჯეკსონის  ბლუზა და სხვა რელიკვიები. ამერიკულად ბარაქიანი და გულუხვი, არაჯანსაღი, მაგრამ გემრიელზე გემრიელი ამერიკული კლასიკური სამზარეულო - ბურგერებით, სტეიკებით, სენდვიჩებით და ამერიკულ ყაიდაზე გადაკეთებული ქართული კერძებით. და, რასაკვირველია, როგორც „ჰარდ-როკ კაფეს“ ქართველი მესვეურები ამბობენ, ქართველ მომხმარებელზე გათვლილი, მაგრამ სინამდვილეში სრულიად არაქართული ფასებით. ეტყობა, მაღალი გადმოსახედიდან ძალიან გაზვიადებული შეხედულება აქვთ ქართველი ხალხის ეკონომიკურ მდგომარეობაზე.
მეტ-ნაკლებად გემრიელ ბურგერს და სტეიკს უკვე ბევრგან შეჭამთ, სხვაგან ბევრად უკეთესი ცოცხალი მუსიკითაც დატკბებით. აბა, რისთვის უნდა მიხვიდეთ?
1. საფირმო ქათმის და რუკოლას სალათისთვის. თუმცა, ისიც უნდა აღვნიშნო, რომ ყოველ მომდევნო მისვლაზე სალათში ქათმის ხორცისა და ფორთოხლის რაოდენობა კლებულობს, სალათის ფოთლების წილი კი იზრდება. შტოში, რომელიც განუმეორებელ გემოს ანიჭებს სალათს, ყოველ მისვლაზე სულ უფრო და უფრო შრება და ფშიკინდება - ბოლოს აღარ იღეჭებოდა. აბა, რაღა აქვს სალათს კარგი? განუმეორებელი ლიმონის და ბალზამიკოს ვინეგრეტი, რომელიც ქვას რომ მოასხა და გალოკო, ისიც სასწაულად გემრიელი იქნება. თანაც, ადრე თუ გვიან ხომ გაუთავდებათ დაძველებული შტოში და სად წავლენ? ახალს შემოიტანენ. 
2. ორეოს ჩიზქეიქის მსუქანი ნაჭრისთვის.
3. კარგად გაწერილი და მკაცრად დაწესებული მომსახურების პროტოკოლისთვის. გულიანად გაგიღიმებენ, თავს ადამიანად გაგრძნობინებენ, ზუსტად განსაზღვრულ წუთებში, წინასწარ შედგენილი და კარგად ნასწავლი ტექსტით მოგიკითხავენ, შენს კაპრიზებს ზომიერების ფარგლებში და ცოტა მეტადაც შეასრულებენ და დამღლელი დღის მერე, სამზარეულო, ბარი, სუვენირების მაღაზია რომ დაიხურება და რესტორანიც კარგა ხნის დახურული რომ უნდა იყოს, რამდენი ხანიც არ უნდა დარჩე, მორჩილად ისხდება მთელი პერსონალი და არავინ გეტყვის წადიო და არავინ გაგრძნობინებს ამ დროს გულში რას ფიქრობენ შენზე.

სამზარეულო « « « 
მომსახურება « « « « «
კომფორტი « « « « «
ფასები  ₾ ₾ ₾ ₾ ₾


მისამართი: თბილისი, პეტრიაშვილის 1

Comments

Popular posts from this blog

„მეგრული სახლი“ მშრალ ხიდთან

ოდესღაც ერთმა გამოცდილმა და ჭკვიანმა დიასახლისმა მირჩია: სამზარეულოს კომბაინს ნუ იყიდი, ჯობია დაფიქრდე რა გჭირდება ყველაზე მეტად და იგივე ფასად ის იყიდო ყველაზე კარგიო. ათას სხვადასხვა დანიშნულებას მორგებულ კომბაინს არასდროს ექნება კარგი მიქსერის, კარგი ჩოპერის ან თუნდაც ბლენდერის ყველა ფუნქცია. რესტორანიც ზუსტად ასეა: როცა ერთი მიმართულებით მუშაობს, უმეტესად ყველაფერი კარგია. ათას სამზარეულოზე მორგებულს კი აღარაფერი აქვს გამორჩეულად კარგი. აი, სწორედ ასეთია „მეგრული სახლიც“. არ მეგულება ადამიანი, რომელსაც „მეგრულ სახლში“ დაპატიჟებ და იქ მექსიკური კარტოფილის, ბერძნული სალათის, ისპანახი სუპის, პარმეზანიანი ქათმის ან 90-იანი წლებიდან შემორჩენილი მაიონეზში ჩაბუჟბუჟებული ხბოს ხორცის სალათის საჭმელად წამოვა. აღარ ვლაპარაკობ იტალიურ ყავაზე (ასე არეკლამებენ ყავას რესტორნის გვერდზე) და ბელგიურ ვაფლზე ნაყინით. „მეგრული სახლის“ ხსენებაზე თვალწინ გიდგება თბილი, სასიამოვნო, ოჯახური ატმოსფერო ბუხრის არომატითა და ხის ტაბლებით, სულგუნჩაჭიპჭიპებული ელარჯი კამეჩის მაწვნითა და არომატული გებჟალი...

ტერასა მტკვარზე

ამ ავადმოსახსენიებელ რუსებს ერთი გამოთქმა აქვთ კარგი: Дурная голова ногам покоя не дает - ო და ჩვენც ავტყდით და ზაფხულის ხვატში ყავის ქალაქგარეთ დალევა მოვინდომეთ. ხან ყველამ ვერ მოიცალა, ხან მანქანას არ ეცალა, ხან ადგილზე ვერ შევთანხმდით და ისე მოხდა, რომ ჩვენი დიდხანსნაგეგმი და მრავალჯერ გადადებული მოგზაურობის დღეს მსუბუქად ნაწვიმარი დაემთხვა. იხტიბარი არ გავიტეხეთ და ამინდიდან გამომდინარე, მცხეთას მივაშურეთ. ხინკალ-ქაბაბი არ გვინდოდა, მოგეხსენებათ წვიმისდამიუხედავად მაინც ზაფხული იყო და მაინც ცხელოდა, სამაგიეროდ გვინდოდა რამე ახალი, სადაც არ ვყოფილვართ, თან სიმწვანე და ბუნება, თან დესერტზე და ყავასთან მშვიდად საუბარი და...  ალბათ აქ უკვე ხვდებით ლამის „შეუსრულებელი მისია 4“-ს რომ შევეჭიდეთ. ასე იყო თუ ისე, გამახსენდა რომ ბოლო პერიოდში ჩემი რამდენიმე ფეისბუქელი „სელებრითი ფრენდი“ რამდენჯერმე დაჩექინდა მცხეთის (სინამდვილეში ზაჰესის) განახლებულ „ტერასაზე“, სადაც ულამაზეს ხედებს და ლაუნჯს გვპირდებოდნენ თანამედროვე ევროპული სამზარეულოთი, უგემრიელესი კოქტეილებით და საღამოს...

ფოთის ჯარგვალი

აჭარაში ან გურიაში რომ ხარ და კაცმა არ იცის რატომ, მეგრული საჭმელი მოგენატრება, სად უნდა წახვიდე? რა თქმა უნდა - ფოთში. მერე შვებულების განმავლობაში ნაჭამ მეგრულ საჭმელს რა ფასი აქვს ბუნებაში, მეგრულ ოდაში, ფაცხაში ან ჯარგვალში, ხის ტაბლაზე და კერიასთან ახლოს თუ არ მიირთვი. ჰოდა, სწორედ ასეთი ადგილია ასწლოვან ევკალიპტებში საგულდაგულოდ შემალული „ჯარგვალი“ მალთაყვაში, ზედ ფოთის შესასვლელთან. ოღონდ, არის ერთი პატრა პრობლემა:  გეფიცებით, თუ არ იცი სადაა და თვალებგაფაციცებული თუ არ ზიხარ მანქანაში, გზიდან ასე 20 მეტრზე შეწეულ და გარემოს იდეალურად შეხამებულ ეზოს, შანსი არაა, ვერ მიაგნებ. და, შესახვევთან თუნდაც პაწაწინა მაჩვენებლის დაყენება აგერ უკვე მერამდენე წელია, არავის მოსდის აზრად. განსაკუთრებულად მონდომებულები ისედაც აგნებენ - გაგიკვირდებათ და საღამოსკენ შეიძლება ადგილიც არ დაგხვდეთ. ეჰ. ადრე ყველაფერი კარგი ქონდათ, ახლა კი: ელარჯი, შემწვარი წიწილა, მეგრულად შეკმაზული კიტრი-პამიდვრის სალათა და მეგრული სულგუნი საკმაოდ კარგად ინარჩუნებს უწინდელ ხარისხს. შარშან, შარშანწინ და იმ...