ვეგეტარიანული "ლეილა" და მარინა ცვეტაევას პეროგი

ტურიზმზე ორიენტირებულ ახალ თბილისში ნაწვიმარზე წამოჩიტული სოკოებივით მომრავლებული #სახლშიუსარგებლოდდახვავებულიძველიავეჯ-ჭურჭელიჭკვიანურადგავასაღე და #სამზარეულოშიერთიგაზიდაერთიტაფამაქვს კონცეფციის კაფე-რესტორნების ტრადიციას წარმატებულად აგრძელებს კონკასთან, მარონეტების თეატრის სიახლოვეს გახსნილი ვეგეტარიანული კაფე „ლეილა“.

ზოგადად, მსგავსი ადგილების საწინააღმდეგო არაფერი მექნებოდა, მართლა ყოველი ბუჩქის ქვეშ რომ არ იყოს თითო-ორი. და კიდევ ერთი: ასეთი კონცეფცია, ძველს და ბინძურს კი არა, ახალს დაძველების ეფექტით ან ძალიან კარგად მოვლილ და განახლებულ ძველს გულისხმობს. მართლა აღარ მინდა გაქონილ ფარდაგებზე და ბალიშებზე ჯდომა და კიდეებატკეჩილი თეფშებიდან ჭამა. და აღარც სახლის, არაკომერციულ მაცივარში რაც ეტევა იმდენ ნახევარფაბრიკატზე და გაყინულ ქათმის ფილეზე ნახალტურები საჭმლის ჭამა. თანაც, საუკეთესოს ფასად, სახლიდან გადაყრილი უსარგებლო ავეჯის და ფარდებს ცვეთისთვის დამატებული უზარმაზარი პროცენტით.

„ლეილა“ ასეთი არაა. რითია განსხვავებული? ირანულ სტილში მოჩუქურთმებული ზღაპრული ჭერი და კედლები მე-17 საუკუნის ხელნაწერი "ვეფხისტყაოსნისდან" მამუკა თავაქარაშვილის მინიატურებით და სარკის მოზაიკით. იმდენად ლამაზით, რომ მერწმუნეთ, არც მართლა ხარისხიანი და ახალი მაგიდები დაგამახსოვრდებათ როგორია და არც დასაჯდომად საკმაოდ მოხერხებული სკამები. თუმცა, სიმართლიანობისათვის ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ არაფერში ჯდება მასიური ხის ბარის მაგიდა, ზედ მიმაგრებული საახალწლო ნათურებითა და სხვადასხვა ზომის კოვზებით, ისევე როგორც ბარის თაროებზე კეკლუცად შემოლაგებული საბჭოთა პერიოდის კოპლებიანი ჩაის სერვიზი. რაც, სამწუხაროდ, ერთიანი იდეის ან კონცეფციის კი არა, ზემოთ რომ ვამბობდი სწორედ იმ #სახლიდანგამოვყარედააბასადწამეღოს პრინციპის შედეგია. მაგრამ, ნუ მიაქცევთ ყურადღებას. ბოლოსდაბოლოს ზურგით დაჯექით.

უგემრიელესია საჭმელიც!

ახლა კიდევ ერთი გადახვევა უნდა გავაკეთო: ვაღიარებ, ძალიან მიკერძოებული და ტენდენციური დამოკიდებულება მაქვს ვეგეტარიანელების და ყველაფერი ვეგეტარიანულის მიმართ. არა, მოდი, დავაზუსტებ. ვეგეტარიანლელებს არაფერს ვერჩი - ფესევდო-ვაივეგეტარიანელების და ვითომვეგეტარიანულის მიმართ. აი, იმათზე ვსაუბრობ, სადღაც 30 წლის ასაკში მოულოდნელად რომ აღმოაჩინეს, რომ ქათმის ბარკალი ხეზე არ იზრდება და ქათამს აბია, ცვრიანი მწვადი კი თურმე ოდესღაც ღორი ყოფილა. თევზს ცოცხლებში არ თვლიან და მიუხედავად იმისა, რომ კვერცხს და რძის პროდუქტს ჭამენ, თავი მაინც ვეგანი გონიათ - ასე უფრო მოდურად ჟღერს (ვეგანი მარტო ბოსტნეულს ჭამს) და თანაც, ქაჯები კი არ არიან, მხოლოდ ნატურალურ აბრეშუმს, ნატურალური ტყავის ფეხსაცმელს და ჩანთებს ატარებენ და არც ბუმბულის ბალიშზე თავის დადებისგან უფრთხებათ ტკბილს ძილი. და მეორე კატეგორია - ვეგეტარიანელობა აუცილებლად პირსინგს, ფერად თმას და მსგავს იდეებს რომ გულისხმობს. სწორად გამიგეთ, ფერადი თმაც მომწონს და პირსინგიც, მაგრამ როგორც კი ვეგეტარიანელობა, მწვანე თმა ან ტატუ უბრალოდ ცხოვრების სტილი კი არა, სხვებზე ამაყადაღმატებულობისა და გამორჩეულ-პროგრესულობის დიადი სიმბოლო ხდება, მართლა მბურძგლავს.

ამიტომ, ვაღიარებ, რომ „ლეილაში“ წინასწარ ნეგატიურად და კრიტიკისთვის განწყობილი მივედი და რა დამხვდა? ჩრდილში დადგმული რამდენიმე კოხტა მაგიდა გარეთ. შიგნით სიგრილე და როგორც უკვე გითხარით - ზღაპრული ინტერიერი. გემოვნებიანი მუსიკა ნორმალურ ხმაზე. გულწრფელი ღიმილი, თავაზიანი მომსახურება და ბევრი ყურადღება. იმდენად შინაური ატმოსფერო, რომ მეპატრონემ თავისი ტელეფონი დასატენად შეიძლება შენს მაგიდასთან შეაერთოს, რაც არ გაწუხებს, მაგრამ ცოტა არ იყოს გაუგებარია. უქორფესი და უხარისხიანესი პროდუქტისგან დამზადებული ახალი და გემრიელი საჭმელი. მოგეხსენებათ, ვეგეტარიანული საჭმელი, ძალიან კარგი პროდუქტისგან და ძალიან კარგად თუ არ გააკეთე, არ ვარგა. ბალახი მწვადი არაა, მარტო წალმის კვამლის სუნის ხარჯზე რომ იყოს გემრიელი.

რა უნდა გასინჯოთ? პრინციპში ყველაფერი. ოსპის სუპი. ჭვიშტარი. ავოკადოს და სოკოს სალათის უზარმაზარი ხონჩა ორნაირი სოკოთი და თბილი, უგემრიელესი სოუსით. უგემრიელესი ყველით გაძეძგილი ფხლოვანი უთხელეს და უნაზეს ფენოვან ცომში, რომელიც ენაზე დნება. დიახ, ფხლოვანი სადაც ბალახზე მეტი ყველია! ცვეტაევას ვაშლის ღვეზელი, არაჟნის გულსართით და ადგილზე დამზადებული რეჰანის, პიტნის და ტარხუნის უგემრიელესი ლიმონათი. ჰო, გაითვალისწინეთ ისიც, რომ პორციებია დიდი.  

„ლეილაში“ ასევე შეგიძლიათ მოითხოვოთ სუფთა ქართული ტკბილეული, უგემრიელესი ე.წ. „ორბელიანების ნუგბარი“ ანუ მდაბიურად კაკლუჭები, რომელიც დღეს დელიკატესად და იშვიათობად იქცა და რომლის რეცეპტსაც საუნჯესავით იცავენ, გეგონება სახელმწიფო საიდუმლო იყოს. არადა, გასული საუკუნის 90-იან წლებში, გაგანია ყველაფრის დეფიციტის დროს ყველა „პადზემკის“ და მეტროს ჩასავლელთან იყიდებოდა 20 თეთრად.

და კიდევ, ნიყვს ნუ გამოტოვებთ სეზონზე.

სამზარეულო « « « « «

მომსახურება « « « « «

კომფორტი « « « « «

ფასები  ₾ ₾ ₾ ₾ ₾

მისამართი: თბილისი, შავთელის 18