რესპუბლიკა გრილ ბარი

საერთოდ, სარესტორნო კრიტიკა რესტორანში ერთი ვიზიტით და ერთი შეკვეთა-მომსახურებით იწერება. ითვლება, რომ სულ ცოტა პრეტენზიის მქონე საზკვების ობიექტშიც კი სტანდარტი ერთი უნდა იყოს - ყოველ დღე, ყოველთვის და ნებისმიერ შემთხვევაში. რაც ქართული სამომხმარებლო ბაზრის და მომსახურების პირობებში, ნამდვილად ფანტასტიკის სფეროა.

ალბათ რა აღფრთოვანებული, მაღალფარდოვანი და აღტაცებული ვიქნებოდი „რესპუბლიკა გრილ ბარს“ მარტო ერთხელ რომ ვწვეოდი და აღარ მიმედგა ფეხი. აღარ გამესინჯა მანამდე აწ დახურულ „გასტრონომში“ უპირობოდ შეყვარებული ბურგერების: „ყასბის საყვარლის“, „ჰოთ-გოგის“ და „ხაშურელი ბიჭის“ გარდა არაფერი. მაგრამ, რა ვქნა, რომ მომეწონა, ძალიან მომეწონა... დღემდე ყველა მადლობას მიხდის, ვისაც კი „ყასბის საყვარელი“ ვასწავლე. დღემდე ვდაობთ სახლში „რესპუბლიკის“ ბურგერი ჯობია თუ „გრაუნდ-84“-ის...

მოკლედ, „რესპუბლიკა გრილ ბარის“ ბურგერები კარგია, ძალიან კარგი. იმდენად კარგი, რომ მენიუს დანარჩენი ნაწილისგანაც მეტს ითხოვ, უფრო მაღალ სტანდარტებს უწესებ და კიდევ უფრო კარგი გინდა ყველაფერი. პრეტენზია გიჩნდება, რომ სხვა კერძებიც ისეთივე გემრიელი უნდა იყოს,  როგორც ბურგერი და არ არის. ერთი სიტყვით, სტეიკები არაა თავმოყვარე სტეიკი რომ უნდა იყოს ისეთი. გარნირს არა უშავს და სოუსი ბანძია. თანაც, სტეიკის ტიტლიკანა ნაჭერს არც ერთი მოყვება და არც მეორე  და ცალკე უნდა იყიდო. ფილე მინიონი არაა ხორცის უბრალო ნაჭერი, ფილე მინიონი განძია. ჭამა-სმა-მომზადების გურუ გორდონ რამზის დავესესხები და ვიტყვი, რომ ფილე მინიონი „როლს-როისია“  საქონლის ხორცის ნაჭრებს შორის და მისი სწორად მომზადება და უძვირფასესი სოუსით გაკეთილშობილება თუ არ გეხერხება, ხელი არ უნდა მოკიდო. მით უმეტეს, არ უნდა შეიტანო მენიუში და არ შეურაცხყო რაღაც გაურკვეველი წარმოშობის ბლანტი მასით, რომელსაც გინდა ყველის სოუსი დაარქვი და გინდა სოკოსი, არც ერთის გემო არ იგრძნობა. აღარ გავაგრძელებ, რომ მენიუდან სტეიკის რამდენიმე სახეობა სულ არ ქონდათ, კარეიკა კი დიდი არ იყო და ყველაზე მსუქანი ნაჭრების შერჩევას კი დაგვპირდნენ მაგრამ, გამოდის რომ პორციაში სხვადასხვა ზომის ნაჭრები მოაქვთ... მერე ასეთ დროს გახსენდება, რომ ბურგერშიც არ არის ხორცი ყოველთვის ერთნაირად შემწვარი, ხანდახან მეტისმეტად მშრალია. რამდენჯერმე ბეკონიც ვერ იყო კნაწუნა - იწელებოდა. მაგრამ მაინცდამაინც ლუქსის კლასის რესტორანში თუ არ ხარ, მოსულა მსგავსი ამბავი. რომ დაფიქრდე, ამაზე მეტი რა უნდა მოთხოვო საბურგერეს, მაგრამ, მეორეს მხრივ, რატომაც არა?

ჰო, კიდევ პანაკოტას სულ არ ქონდა შაქარი. არ ვიცი, დაავიწყდათ და უშაქრო დესერტი მაინც შეასღეს კლიენტებს თუ ჩანაფიქრი იყო ასეთი, ზემოდან მოსხმული ზედმეტად ტკბილი ხილის სოუსის იმედად. სამაგიეროდ, გამომცხვარი ჩიზქეიქი იყო ძალიან გემრიელი. ნამდვილად ღირს გასინჯვა.

რა გითხრათ? ბურგერი თუ მართლა გიყვართ, მაშინ „რესპუბლიკა გრილ ბარზე“ უკეთეს ადგილს ვერ ნახავთ. აქ არის ბურგერების მოყვარულთა შანგრილა.  მომსახურება კარგი აქვთ, მეოგობრული და თავაზიანი. გარემოც საბურგერეს დარია. და, კიდევ ერთი ... ლუდი არ უვარგათ სასტიკად. ცოტა ხნის წინ მარტო გაფილტრული არ ვარგოდა და ბოლო მისვლაზე გაუფილტრავიც მთხლე იყო - უგემური, წყალწყალა და მჟავე.

სამზარეულო  é é é

მომსახურება  é é é

კომფორტი é é é

ფასები  ₾ ₾ ₾ ₾

მისამართი: თბილისი, პავლე ინგოროყვას 19