პაწაწინა, კოხტა
ბარი, საკმაოდ სასიამოვნო წაიაპონურო ინტერიერით და ქართული დაუდევრობით. აბა, ელემენტარული
პრეტენზიის მქონე რომელ რესტორანში ნახავთ ჭურჭლის შესანახ კარადაზე დალაგებულ და ჩამოკიდებულ
ტანსაცმელს? თანაც, გამოსაჩენად, თორემ ქართული რესტორნების სამზარეულოებში და სათავსოებში
რა ხდება, ისედაც არაა ძნელი მისახვედრი. ამაზე ჯობია არ ვიფიქროთ, თორემ ცხოვრების
ბოლომდე სახლში მოგვიწევს საკუთარი გაკეთებულის ჭამა.
მოკლედ, გარდა სასიამოვნო
ინტერიერის, პატარა სივრცისა და თეფშებზე ჩამოკონწიალებული ქურთუკების გარდა რა დაგხვდებათ
„საკე სუში ბარში“? შესახედად სიმპათიური, მაგრამ დასაჯდომად ცოტა მოუხერხებელი სავარძლები,
ძალიან ზრდილობიანი და ყურადღებიანი მენეჯერი, ენერგიული ქალბატონი, რომელიც წინ და
უკან დაქრის ისედაც პატარა დარბაზში და ხან საბუღალტრო საკითხებს აგვარებს ბოლო ხმაზე,
ხანაც სხვა პრობლემებს, აშკარად ნიჭიერი მზარეული, რომელიც ერთნაირად ოსტატურად ამზადებს
როგორც იაპონურ, ასევე ჩინურ კერძებს, საჭმლის დიდი და გემრიელი პორციები და კარგი მომსახურება.
რა მომეწონა და
რატომ მივალ კიდევ ბევრჯერ?
შეკვეთის წინ მადის
გასაღვიძებლად მზარეულისგან საჩუქრად გამოგზავნილი ორი ლუკმა დაბრაწული ქათამი. პატარა, მაგრამ მაინც სასიამოვნო ფაქტი. მით უმეტეს, რომ „შეფის კომპლიმენტი“ ზუსტად ორი ლუკმა
უნდა იყოს. 4 საათის შემდეგ შემოთავაზებული
ბენტოს ლანჩბოქსების ეკონომიური მენიუ, მიუხედავად იმისა, რომ აქცია ოთხის ნახევარზე მთავრდება. სუშის ძალიან აკურატული და ბარაქიანი პორციები. სოიოს სიუსი მაგიდაზ ჩადგმით და არა გამოზომილი მოცულობით.
უგემრიელესი ქათმის სეჩუანი - მერე რა, რომ იაპონურ სუში
ბარში მხოლოდ ქართული სამომხმარებლო ბაზრის მუხანათობის წყალობით მოხვედრილი ჩინური კერძია.
და კიდევ, ყოველგვარი მოთხოვნის გარეშე, საკუთარი ნებით, ხის ჩხირებთან ერთად მოტანილი
დანა-ჩანგალი.
სამზარეულო « « « «
მომსახურება « « « «
კომფორტი « « «
ფასები ₾ ₾ ₾ ₾
მისამართი: თბილისი,
ბესიკის 4
Comments
Post a Comment