სამოთხე აჭარაში

დედამიწაზე სად არის სამოთხე, ნამდვილად არ ვიცი და ამაზე ვერაფერს გეტყვით, მაგრამ ზუსტად შემიძლია მიგასწავლოთ სად არის „სამოთხე აჭარაში“.

მოკლედ, ქობულეთს რომ გასცდებით და პირველივე გადასახვევში ხელმარცხნივ, რკინიგზას რომ გადაჭრით, დაადგებით სოფელი კვირიკეს გზას და ივლით სულ პირდაპირ და პირდაპირ ზემო კვირიკესკენ, ჯერ ჩაის პლანტაციების, შემდეგ მდინარე კინკიშას გასწვრივ, მერე კვირიკეს მეჩეთის და კვირიკეს ეკლესიის გზაგასაყარს რომ მიადგებით და გვერდს შეაქცევთ მეჩეთს და ხელმარჯვნივ, კვირიკეს ეკლესიის მიმართულებით გადაუხვევთ, გადახვალთ მდინარე კინკიშაზე გადებულ ხიდს და აუყვებით მდინარე თუ შენაკადი ქობრუნეს თუ ქობრონას თუ ქოფრონეს (ადგილობრივებიც კი სხვადასხვანაირად ეძახიან) ხეობას, ზღვის ჰავისგან მოშიებულზე ცდუნებას გაუძლებთ და არ შეხვალთ „ვახტანგურში“, გაცდებით „ედემს“ (არ ვხუმრობ, აჭარულ სამოთხეში ედემის გავლის გარეშე ვერ მოხვდებით) და დაადგებით „კარუზოს“ გზას, აი, სწოედ აქ შეგხვდებათ მდინარის ნაპირებს შეფენილი, მწვანე „ჯუნგლებში“ ჩაფლული პაწაწინა რესტორანი „სამოთხე აჭარაში“, რომელსაც უკვე თითქმის ათეული წელია ერთნაირი შემართებით მართავს ადგილობრივი ოჯახის თავი - ბატონი ზაფითი თავის შვილებთან და რძლებთან ერთად.

რა დაგხვდებათ აჭარულ სამოთხეში? პირველ რიგში, როგორც ერთ ძველ და საკმაოდ ცნობილ ანეკდოტში ამბობენ - ბუნება? ბუნება გადასარევი. მაცოცხლებელი სიგრილე, აჭარის მცხუნვარე მზისგან გამოქცეულებისთვის. მთის გრილი მდინარე და მდინარის ნაპირებზე ჩიტის ბუდეებივით შეფენილი და ხიდად გადებული ფაცხები, ბანანის პალმები, პატარა კასკადოვანი ჩანჩქერები, ხელოვნურ აუზში გაშვებული ზუთხები და კალმახები და მეტი ნატურალიზმის მოყვარულთათვის, იქვე, მდინარის ჩაგუბებულ ნაწილში გონიერი რესტორნის მეპატრონის ხელით წინასწარ გაშვებულ კალმახებზე თევზაობის საშუალება - რასაც დაიჭერთ, გნებავთ იქვე დაგიბრაწავენ, გნებავთ გამოგატანენ.

რაც შეეხება სამზარეულოს:

თქვენი არ ვიცი, და კარგი, გემრიელი საჭმლის პრობლემას აჭარაში და განსაკუთრებულად მის ტურისტულ ზონაში, მე განსაკუთრებულად განვიცდი. აღარ მინდა ერთ თარგზე მოჭრილი ოცი ათასი დასახელების მაიონეზიანი სალათების და ხახვით და კარტოფილით „გაბერილი“ ყბადაღებული „მადამ ბოვარის“ ან ზემოდან 2-პუნწკლ ხორცმოყრილი „ოჯახურის“ ჭამა. ამიტომ ზაფითის ეზოში გაზრდილი ქათმის ხორცი, მისი ცოლის ხელით გემრიელად შეკმაზული ტყემალი ან იქვე, სოფლად ნაბალახები ძროხის ყველით გაძეძგილი ხაჭაპური მაწვნიანი ცომით, ყოველ ჯერზე ნამდვილ ნეტარებად მეჩვენება. გემრიელია ცეცხლზე დამზადებული „ოსტრი“ და „ჩაშუშულიც“, ბლომად სუნელებით და შეშისგან ოდნავ შებოლილი არომატით. კარგია ისეთი აჭარული კერძებიც, როგორიცაა იახნი (რაღაც საშუალო მეგრულ საქონლის ხარჩოსა და იმერულ ცხელ საცივს შორის) და გნებავთ ქობულეთური (ყველიანი ერბოკვერცხი) და გნებავთ აჭარული (დამწვარ კარაქში შემწვარი მთის ყველი) ბორანო. არ ვიცი, მართლა სამოთხისდარი გარემოს ბრალია თუ დიასახლისს აქვს ოქროს ხელები, აქ სრულიად არა-ფრის შესახედაობის  კარტოფილი ფრიც კი სხვანაირად გემრიელია, აღარაფერს ვამბობ მჭადზე და სადღაც იქვე ახლოს, სოფლად გამომცხვარ პურზე, სოფლის ნაჩვრეტებიან ყველზე, კიტრზე და პამიდორზე.

რა არ უნდა შეუკვეთოთ აქ: სოკო კეცზე - შეიძლება ზედმეტად მიეწვათ. მწვადი შამფურზე - რა ესაქმება აჭარაში მწვადს? თუმცა, ხბოს მწვადი ტაფაზე მშვენიერი აქვთ. ერთი სიტყვით, არაა აჭარის მთებში და საერთოდ არსად მთებში „მადამ ბოვარის“ და მსგავსი ძალით მოგონილი და გაპიარებული კერძების ადგილი. თუმცა, დარწმუნებული ვარ, აქაური ბოვარი ნებისმიერ ქობულეთურ ბოვარის ჯობნის.

მომსახურებაა სწრაფი, სირბილით და ზრდილობიანი. მუსიკალური გაფორმება - ტრადიციული, ქართული, ხანდახან შეიძლება თბილისი- ქუთაისის მარშუტკაშიც გეგონოთ თავი, მაგრამ იქაურობას უხდება.

არ ვიცი, რაც ამ ადგილს მივაგენი მას მერე, ჩემთვის აჭარაში დასვენება აღარ არსებობს ზაფითის და მისი ფაცხების გარეშე. არა, არც ორი მოსახვევით ქვემოთ გახსნილი „ედემია“ ცუდი, თავისი ხელოვნური საბანაო აუზით და არც შორიახლო „კარუზო“, რომელსაც სახელი მეპატრონის ფარული ტალანტის - სიმღერის სიყვარულის გამო შეურჩიეს, მაგრამ „სამოთხე“ მაინც სამოთხეა რა.  

სამზარეულო « « « «

მომსახურება  « « «

კომფორტი  « « « « «

ფასები   ₾  ₾  ₾

მისამართი: ქობულეთი, სოფელი კვირიკე