ქარვის ბარი

დათუნია დრუნჩასა ერბო ერგო ქარვისა, რაგინდ ბევრი ეხვეწოთ, არ დაგითმობთ არვისა...

ერბოსი რა მოგახსენოთ, მაგრამ „ქარვის ბარს“ ქარვისფერი და არა მარტო, ღვინოების დიდი თუ ფართო ასორტიმენტი ნამდვილად ერგო. აღარ მახსოვს სად, მაგრამ ცოტა ხნის წინ წავიკითხე, რომ მისი გახსნის მიზანიც სწორედ სხვადასხვა ღვინოების დეგუსტაცია და მათი პოპულარიზაცია ყოფილა. და, ბარის დასახელებაც - „ქარვის ბარი“ მართლაც ქარვისფერი ღვინიდან მოდის.

იდეაც მშვენიერია და უნდა ვაღიარო, რომ განხორციელებაც საკმაოდ კარგი - ორიოდე პატარა ნიუანსი რომ არა. რა და, ჯერ ეს ერთი - ღვინოების ფართო ჩამონათვალიდან მხოლოდ ერთი სახეობის წითელი ღვინო და ორი თეთრი იყიდება ჭიქებით (ყოველ შემთხვევაში მე რამდენჯერაც ვიყავი, ასე იყო) და რამის გასინჯვა თუ გინდა მაინცდამაინც ბოთლით უნდა იყიდო. ბოთლებით ღვინის სმა კი რამდენად ჯდება დეგუსტაციაში, ცოტა არ იყოს, საკითხავია. მეორე - ჩემთვის და დარწმუნებული ვარ, „ქარვის ბარის“ კლიენტების 80%-სთვის აბსოლუტურად არაფრისმთქმელია ღვინის მენიუში ჩამოთვლილი „ეთერის მოსავალი“, „კობას მარანი“, „მანანას მწვანე“, „ამირანის საწყობი“, „გურამის ქვევრი“, „ჩემი გაზაფხული“, „ვიღაცის სიხარული“, „მეზობლის ბედნიერება“ და ამდაგვარი დასახელების ღვინოები. რაც სამართლიანობის გამო უნდა ვაღიარო, რომ ქართული მეღვინეობის არასწორი მარკეტინგის ბრალი უფროა, ვიდრე „ქარვის ბარის“, მაგრამ კარგი და სასურველი იქნებოდა,  ღვინოზე და მის პოპულარიზაციაზე ორიენტირებული რესტორანია რახან არის, რამე განმარტებაც რომ იყოს დასახელების გვერდით ან ქვეშ მიწერილი, ჯანდაბას ღვინის ხარისხის აღმნიშვნელი ვარსკვლავები მაინც. სიმართლე გითხრათ, იმასაც ვხვდები სწორედ ამ ღვინის მწარმოებლები რომ არ აძლევენ სადეგუსტაციოდ მოტანილი ღვინის ჭიქით გაყიდვის უფლებას - ხომ დაიღუპნენ ნახევარი ბოთლი ღვინო თუ იზარალეს, თითო წვეთიდან უნდა ნახონ მოგება.

მოკლედ, რაღა გასაკვირია, რომ ღვინის დეგუსტაციაზე გათვლილი რესტორნის მოკლე მენიუც ძირითადად ღვინოზე მისაყოლებელი დაფებისგან და წასახემსებელი კერძებისგან შედგება: ევროპული ყველის დაფა, ქართული ყველის დაფა, ქართული და ევროპული ყველის დაფა, ძეხვის დაფა, ძეხვის და ყველის დაფა... მიხვდით ხომ? რაც ცუდი სულაც არ არის, მართლაც საკმაოდ გემრიელი აქვთ ბრუსკეტების ასორტი, რომელშიც 6 ცალი სხვადასხვა სახეობის ბრუსკეტა შედის.

რაც შეეხება ძირითად კერძებს, ყველაზე პოპულარული - წიწილა ბროწეულის და ქლიავის სოუსში უბრალოდ არ მომეწეონა. ჯერ ვერ მივხვდი რამდენი წიწილა უნდა ყოფილიყო ერთ პორციაში. წესით ან ერთი უნდა იყოს, ან ნახევარი ან მეოთხედი. ჩვენს წიწილს რაღაც ნაწილები სულ არ ქონდა, რაღაც კი ისეთი ახლდა ორი, რაც ბუნებამ ერთი უბოძა ქთამს.  მაგალითად მკერდი სულ არ ქონდა, ფრთა კი სამი იყო, კურტუმო ორი. არაფრად ვარგოდა სოუსიც - ტკბილ წყალში აქა-იქ დაცურავდა რგოლებად დაჭრილი ორი ცალი შავი ქლიავის ჩირი და მეოთხედი მუჭა ქიშმიში, ბროწეულის გემო კი საერთოდ არ იგრძნობოდა. არადა, როგორ დახატავდა ცოტა შესქელება და ზედმეტი სიტკბოს გასანეიტრალებლად ცხარე წიწაკა ან ლიმონის წვენი. სოუსი უნდა იყოს სქელი, სქელი და სქელი, სანელებთან ერთდ მრავალსაათნახარში და არომატებით გაძეძგილი. ვისაც თხელი სითხე უყვარს ის წვნიანს სვამს.

როგორც მიმტანმა გვითხრა, „ქარვის ბარში“ ქონიათ თბილისში საუკეთესო, „ძველებური“ და „ნამდვილი“ სალათა „ცეზარი“, რომელიც მიმტანის დაჟინებული რეკომენდაციისა და ჩვენი დიდი სურვილის მიუხედავად, მაინც ვერ გავსინჯეთ. მისი მოტანა უბრალოდ დაავიწყდათ, მერე რა, რომ თვითონვე გვირჩიეს და დაგვაძალეს. პერსონალის სასარგებლოდ უნდ ითქვას, რომ მომსახურება აქვთ საკმაოდ სწრაფი და დიდი ხალისით და კმაყოფილებით გააუქმეს დავიწყებული „ცეზარის“ შეკვეთაც - როგორც ჩანს, აქაური სამზარეულოც ვერ აუდის ბოლომდე შევსებულ მაგიდებს.

ღვინის და ბრუსკეტების გარდა კიდევ რა აქვთ კარგი? მთლად გადასარევი ქვთ ცოცხალი მუსიკა. სხვისი არ ვიცი და მე უზარმაზარ სიამოვნებას ვღებულობ ლევან ჯაფარიძის და მისი გიტარისგან ოთხშაბათობით.

სამზარეულო « «

მომსახურება « « «

კომფორტი    « « « «

ფასები  ₾ ₾ ₾ ₾ ₾

მისამართი: დავით აღმაშენებლის 49, ახალი ტიფლისი