Skip to main content

Burger Room - გასტრონომი

უკვე იცნობთ ხაშურელ ბიჭს, ჰოთ გოგის ან ყასბის საყვარელს? არა? მაშინ აუცილებლად უნდა ესტუმროთ საბურგერე გასტრონომს სადაც უგემრიელესი ბურგერების საკმაოდ კარგ არჩევანთან ერთად ჩამოსასხმელი ლუდი, სახლის კომპოტი და სახლის ლიმონათი გელოდებათ.
ლამაზად გაფორმებული მინიატურული სივრცე ბარის მაღალი სკამებით და მაღალი მაგიდებით, კედელზე როი ლიხტენშტეინის პოპ არტის რეპროდუქციითა და თაროებზე ლამაზად ჩაკიწკიწებული კომპოტის, მწნილის, სხვადასხვა კონსერვების, კეტჩუპისა და მაიონეზის ქილებით.  
გააკეთებთ თუ არა არჩევანს საკმაოდ საინტერესო სალათებსა და სხვადასხვა სოუსიან, შიგთავსიან და შინაარსიან ბურგერებს შორის მინიატურულ გრილს დააგიზგიზებენ, ნაკვერჩხალს გაავარვარებენ და არც მეტი არც ნაკლები ნამდვილ ნაღვერდალზე შეაშიშხინებენ საქონლის ხორცის, ანდა სულაც ქათმის ხორცის ბურგერს, შეაპიწკინებენ ბეკონს, გახუხავენ ფუნთუშას დაუმატებენ ქორფა სალათს, მოასხამენ საიდუმლო თუ არასაიდუმლო სოუსს და მოგართმევენ სინზე დახვავებულ კარტოფილი ფრის ბარაქიან გორასთან ერთად.
ბურგერების გარდა, როგორც უკვე გითხარით, აქვთ რამდენიმე საკმაოდ საინტერესო და გემრიელი სალათა და ომლეტიც (საუზმე), რომელიც კაცმა არ იცის რატომ ღირს 12 ლარი (დაახლოებით იგივე, რაც ბურგერი თავისი სალათა-მაიონეზ-კეტჩუპ-კარტოფილიანად). ერთი პორცია ომლეტი ტრადიციულად მზადდება 2 კვერცხისგან. კაი, ვთქვათ რომ ოთხისას აკეთებენ, დავუმატეთ 1 პამიდორი ჩერი ან ნახევარი ჩვეულებრივი, 1 ან 2 ქამა სოკო, ბეკონის 1 ლენტი, ნახევარი ბულგარული წიწაკა... არ ვიცი, ალბათ ან ცოცხალ ტრიუფელს ახეხავენ თავზე ან ფასკუნჯის კვერცხს იყენებენ ქათმის ნაცვლად. 
მოკლედ, შევეშვათ ომლეტს და დავუბრუნდეთ იმას რაც კარგი აქვთ - ბურგერს. ბურგერი მართლა კარგია და თან ბარაქიანიც. გემრიელია ჰოთ გოგი ცხარე წიწაკის მწნილით, ბრუკლინი ტაფამწვარით, ხაშურელი ბიჭი სულგუნით და ქორფა ტარხუნით... ერთადერთი კატლეტია ცოტა ზედმეტად მშრალი (ალბათ განაყინიდა და იმიტომ), მაგრამ აშკარად ხორცისაა და თან კარგად შესუნელებული და გემრიელი. თუმცა სამართლიანობისათვის იმასაც ვიტყვი, რომ სწორად შემწვარი კატლეტი სხვაგანაც არ მეგულება. აქვთ ვერაზე და ვაკეში სახლში უფასოდ მოტანის სერვისიც და კიდევ, პერიოდულად აწყობენ ბურგერების „სეილის“ ღამეს, როცა ყასბის საყვარლის (ორმაგი ჩიზბურგერის) გარდა ყველა ბურგერი ლამის ნახევარფასად იყიდება.

სამზარეულო  « « « «
მომსახურება « « « «
კომფორტი    « « « «
ფასები  ₾ ₾ ₾ ₾

მისამართი: თბილისი, ი. აბაშიძის 34.


Comments

Popular posts from this blog

„მეგრული სახლი“ მშრალ ხიდთან

ოდესღაც ერთმა გამოცდილმა და ჭკვიანმა დიასახლისმა მირჩია: სამზარეულოს კომბაინს ნუ იყიდი, ჯობია დაფიქრდე რა გჭირდება ყველაზე მეტად და იგივე ფასად ის იყიდო ყველაზე კარგიო. ათას სხვადასხვა დანიშნულებას მორგებულ კომბაინს არასდროს ექნება კარგი მიქსერის, კარგი ჩოპერის ან თუნდაც ბლენდერის ყველა ფუნქცია. რესტორანიც ზუსტად ასეა: როცა ერთი მიმართულებით მუშაობს, უმეტესად ყველაფერი კარგია. ათას სამზარეულოზე მორგებულს კი აღარაფერი აქვს გამორჩეულად კარგი. აი, სწორედ ასეთია „მეგრული სახლიც“. არ მეგულება ადამიანი, რომელსაც „მეგრულ სახლში“ დაპატიჟებ და იქ მექსიკური კარტოფილის, ბერძნული სალათის, ისპანახი სუპის, პარმეზანიანი ქათმის ან 90-იანი წლებიდან შემორჩენილი მაიონეზში ჩაბუჟბუჟებული ხბოს ხორცის სალათის საჭმელად წამოვა. აღარ ვლაპარაკობ იტალიურ ყავაზე (ასე არეკლამებენ ყავას რესტორნის გვერდზე) და ბელგიურ ვაფლზე ნაყინით. „მეგრული სახლის“ ხსენებაზე თვალწინ გიდგება თბილი, სასიამოვნო, ოჯახური ატმოსფერო ბუხრის არომატითა და ხის ტაბლებით, სულგუნჩაჭიპჭიპებული ელარჯი კამეჩის მაწვნითა და არომატული გებჟალი...

ტერასა მტკვარზე

ამ ავადმოსახსენიებელ რუსებს ერთი გამოთქმა აქვთ კარგი: Дурная голова ногам покоя не дает - ო და ჩვენც ავტყდით და ზაფხულის ხვატში ყავის ქალაქგარეთ დალევა მოვინდომეთ. ხან ყველამ ვერ მოიცალა, ხან მანქანას არ ეცალა, ხან ადგილზე ვერ შევთანხმდით და ისე მოხდა, რომ ჩვენი დიდხანსნაგეგმი და მრავალჯერ გადადებული მოგზაურობის დღეს მსუბუქად ნაწვიმარი დაემთხვა. იხტიბარი არ გავიტეხეთ და ამინდიდან გამომდინარე, მცხეთას მივაშურეთ. ხინკალ-ქაბაბი არ გვინდოდა, მოგეხსენებათ წვიმისდამიუხედავად მაინც ზაფხული იყო და მაინც ცხელოდა, სამაგიეროდ გვინდოდა რამე ახალი, სადაც არ ვყოფილვართ, თან სიმწვანე და ბუნება, თან დესერტზე და ყავასთან მშვიდად საუბარი და...  ალბათ აქ უკვე ხვდებით ლამის „შეუსრულებელი მისია 4“-ს რომ შევეჭიდეთ. ასე იყო თუ ისე, გამახსენდა რომ ბოლო პერიოდში ჩემი რამდენიმე ფეისბუქელი „სელებრითი ფრენდი“ რამდენჯერმე დაჩექინდა მცხეთის (სინამდვილეში ზაჰესის) განახლებულ „ტერასაზე“, სადაც ულამაზეს ხედებს და ლაუნჯს გვპირდებოდნენ თანამედროვე ევროპული სამზარეულოთი, უგემრიელესი კოქტეილებით და საღამოს...

„ვეფხი და მოყმე“ - იქნება ვეფხვის დედაი ჩემზე მწარედა სტირისა

დაცდილი მაქვს, ოდესმე ვინმეზე რამე ცუდი დაუმსახურებლად თუ მითქვამს ან მიფიქრია, უკან დამბრუნებია... არ ვიყავი ნამყოფი, მაგრამ რამდენჯერაც ჩავუვლიდი, სანაპიროზე, „ვეფხის და მოყმის“ ობელლისკის მოპირდაპირე მხარეს, გაგარინის აღმართზე, უტროტუარო, მისასვლელად მოუხერხებელ, მანქანის გასაჩერებლად მიუდგომელ და გაგანია საცობებით გადატვირთულ ადგილას ამაყად აღმართულ, არც მეტი არც ნაკლები, ოთხსართულიან რესტორანს, რომელიც შენობის თანამედროვე, ევროპული არქიტექტრურისთვის და კლასიკური ტიპისთვის სრულიად შეუფერებელ და აშკარად ადგილმდებარეობას მისადაგებულ სახელწოდებას - „ვეფხ და მოყმეს“ ატარებდა, იმდენი ვფიქრობდი: ღმერთო, რამდენი ზედმეტი ფული, უაზრო ამბიციები და ცოტა ტვინი უნდა გქონდეს, ასეთ შეუფერებელ ადგილას, რომ მოგების და ხეირის ნახვის იმედით, ამხელა რესტორანი ააშენო-მეთქი. ჰოდა, როგორც უკვე გითხარით, ჩემი უსამართლო ფიქრებისთვის მალევე დავისაჯე და განგების ნებით, ძველით ახალი წლის ღამეს, წინასწარ შეკვეთილ სუფრაზე „ვეფხისა და მოყმის“ ე.წ ვეროპულ დარბაზში ამოვყავი თავი. რა დამხვდა? სუფთა, ე...